آسمان بی مهتاب

 

رفتی و ساز خلوت من اضطراب شد

                            آن چشمه های جاری و زیبا سراب شد

این خانه، نه بعد از تو زندان خویش را

                             می خواستم دوباره بسازم ، خراب شد

می خواهد از شب ، این دل پریشانم

                                این آسمان که بعد تو ، بی آفتاب شد

حالا کجا ی وسعت دریا جو یم آن را ...

                               دل را که پیش برق نگاه توآب شد ؟